Από τη συλλογή Χαῖρε Ποτέ , ἐκδ. Στιγμή, Ἀθήνα 1988
Ἦρθα ἐδῶ νὰ μορφωθῶ ἐρείπια.
Ἀλλὰ ἡ δυνατὴ βροχὴ
μὲ κράτησε μέσα κλεισμένη ἡμιμάθεια.
Ἤθελα νὰ ξαναδῶ τὸν ὡραῖο ἀγωγιάτη
τοῦ ἐκτροχιασμοῦ
θὰ μὲ πέταγε μιὰ στιγμὴ ὡς τὴ σαρκοφάγο
ἔχω νέα νὰ τῆς πῶ.
Ἂς πρόσεχε ὁ Ἡνίοχος. Μποροῦσε νὰ κάνει
τὸν ἁμαξὰ μιᾶς ἄλλης πιὸ ὑπάκουης
ἀνάγκης μας γιὰ ἥλιο ἀφηνιασμένο
μιᾶς ἔντασης λιγότερο ἀμφίθυμης
ἀπ’ ὅσο εἶναι ἡ λάμψη καὶ ἡ θερμότης.
Τὸ φῶς δὲν ὁδηγεῖται ὁδηγεῖ.