Ομολογώ ότι δεν εμπιστεύομαι και πολύ τους γραπτούς χαιρετισμούς, επειδή φοβάμαι ότι πιο πολύ βιογραφούν την απουσία του αποστολέα τους, παρά τη σχέση του και τα αισθήματά του προς τον τιμώμενο, τον Μπάμπη Λέγγα εν προκειμένω. Ωστόσο, μετέρχομαι απόψε αυτόν τον τρόπο μια και του απέσπασα την εξαγνισμένη υπόσχεση, ότι θα πει αυτά ακριβώς που θα έλεγα αν δεν ήμουν αναγκασμένη να απουσιάζω.
Γνωρίζω τον ίδιον και την αγάπη του προς αυτό
εφ’ ω ετάχθη, πριν πολλά χρόνια. Ήδη αυτό το μακρύ διάστημα, συνιστά από μόνο
του σχέση και δεσμό, αφού καμιά απογοήτευση ή δέσμευση δεν τον διατάραξε.
Στεγαζόταν τότε σ’ έναν γραφικής ή και ρομαντικής στενότητας χώρο, στη Ζωοδόχου
Πηγής και τότε, που όμως στο βάθος του διέθετε μιαν αχανή ευρυχωρία, όπου
επεξεργαζόταν εκεί κρυφά το χάρισμά του, με το οποίον θα έδενε την προοπτική
του, το αύριό του. Τότε εγώ, καθώς δεν ήξερα και πάλευα κι ακόμα παλεύω, να
μάθω πως συρράπτονται οι λέξεις, για να συγκρατείται και να μη χάνεται το
εφήμερο έστω νόημά τους, αναρωτιόμουν: αυτή η έντεχνη προστασία με την οποία ο
Μπάμπης περιέβαλλε τα βιβλία, ποιάν άραγε πρόσθετη αθανασία εξασφάλιζε, πλην
εκείνης που μέλλεται ή δεν μέλλεται να τους χαρίσει το περιεχόμενό τους και η
καλή τους τύχη.
Εν τούτοις, αλάνθαστη παρόρμηση με οδηγούσε, τα
ακριβά δώρα μου από τον Μπάμπη να τα αγοράζω, καθώς η καλαίσθητη φροντίδα με
την οποία τα προφύλασσε, ήταν και η αλάνθαστη επισήμανση της έσω ποιότητάς τους
και επισήμανση που την εμπιστεύτηκα από τότε έως σήμερα. Έως σήμερα που ο
Μπάμπης Λέγγας, με καταξιωμένη και αμετακίνητη τη σεμνότητά του, έχει μεταφέρει
τη δημιουργικότητά του, σ’ ένα πιο ευρύχωρο πεδίο για την ανάδειξή της, πάλι
στην οδό Ζωοδόχου Πηγής, εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η Ζωοδόχος επιμονή του και
καθώς η καλλιτεχνία επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος εναντίον της
προχειρότητας. Σ’ αυτό το χώρο θα εκτίθενται επίσης, εκτός εμπορίου βέβαια, οι
ευχές μου για συνεχή προκοπή, δεμένες με το ακριβό δέρμα της επαλήθευσής τους.
23 Μαρτίου 2006