Του Ύπνου
Ύπνε, των μακαρίων όλων άνακτα και των θνητών ανθρώπων,
κι όλων των ζωντανών που τρέφει η ευρεία γη∙
γιατί μόνον εσύ κυριαρχείς στα πάντα και σε όλα προσέρχεσαι
δεσμεύοντας τα σώματα με αχάλκευτα δεσμά,
ω λυσιμέριμνε, γλυκειά ανάπαυση στους κόπους που παρέχεις
και που προσφέρεις ιερή παρηγοριά σε κάθε λύπη∙
και τη μελέτη του θανάτου φέρνει διασώζοντας τις ψυχές∙
γιατί εγεννήθηκες του θανάτου και της λήθης αδελφός,
αλλά μακάριε, σε ικετεύω νάρχεσαι αναμιγμένος με γλυκύτητα
σώζοντας ευμενώς τους μύστες για τα θεία έργα.
Στον Ήφαιστο
Τον ξακουστό εφευρέτη Ήφαιστο ύμνησε Μούσα λυγερόφωνη,
Που με την Αθηνά τη γλαυκομάτα έργα λαμπρά
Στη γη δίδαξε τους ανθρώπους, που πριν αυτοί
Μες στ΄ άντρα κατοικούσαν, στα βουνά σαν τα θηρία.
Και τώρα από τον Ήφαιστο τον ξακουστό τεχνίτη αφού έργα διδάχθηκαν
Εύκολα της ζωής τους ως το τέλος της χρονιάς
Σε κατοικίες δικές τους τη διάγουν ανενόχλητοι.
Αλλ΄ Ήφαιστε ελέησε και δίνε ευτυχία κι αρετή
Εκδόσεις: Βιβλιοπωλείον της Εστίας